Een trauma hoeft niet altijd het resultaat  te zijn van een heftige gebeurtenis.  De meeste trauma’s die grote impact hebben op mijn cliënten zijn ogenschijnlijke banale gebeurtenissen tijdens de kindertijd.  Omgekeerd hoeven heftige gebeurtenissen niet persé traumatische gevolgen te hebben op iemand.  Zo kan na een overval of aanslag de ene dit snel verwerken en  kan het de andere zijn hele leven verder bepalen. 

Wat maakt van een gebeurtenis een traumatische herinnering?  Er zijn vier componenten die van belang zijn opdat ons brein bepaalt dat het traumatisch is.  

1. Het is een bedreigende gebeurtenis dat je zelf meemaakt, ziet gebeuren of via anderen hebt gehoord dat het gebeurd is. 

2. Je geeft er een betekenis aan waardoor je je betrokken voelt.  Dit kan op fysiek, persoonlijk of publiek vlak zijn. Het is een bedreiging of een verlies dat de emotie veroorzaakt. 

3. Je lichamelijke en psychische weerbaarheid op dat moment is belangrijk. Als je je op dat moment  kwetsbaar voelt, zal je brein een moeilijker gebeurtenis makkelijker als traumatisch coderen. 

4. Het gevoel van onontkoombaarheid (bewust of onbewust) is essentieel. 

Als deze 4 componenten aanwezig zijn, zal in je hersenen een klein orgaantje, genaamd de Amygdala alle zintuiglijke en emotionele aspecten van die gebeurtenis vasthouden.  Dit is een electro-chemisch proces dat je beschermt voor alle toekomstige soortgelijke ervaringen.  Als een van de aspecten ervaren wordt zoals een beeld, een geluid, een geur of een andere zintuiglijke of fysische gewaarwording of gedachte dan dient dat als trigger om je instant een negatief gevoel te geven zodat je je uit de situatie plaatst of houdt.